جابز شاید یکی از افسانه‌های انسان معاصر بود و توانست با شرکت تحت مدیریتش، دنیا را متحول سازد. چه به طور مستقیم و با محصولات خود و چه با تولید محصولاتی خاص و ایجاد بازارهای جدید و بر انگیختن رقبا برای معرفی محصولات خوب در این بازارها. به‌علاوه، مرگ وی شاید از این جهت خاص‌تر به نظر می‌آید که او، اولین و مهم‌ترین چهره سرشناس دره سیلیکون (در میان افرادی چون بيل گيتس، ريچارد گرين بلت، ريچارد استالمن، تيم اُ-ريلي، اندي هرتزفلد، استيو ورزنياك، لری الیسون و خیلی‌های دیگر) بود که ما خدمات و اهمیتش را درک کردیم و به طور پیوسته فعالیت‌هایش را رصد می‌کردیم. 

به هر روی، بی‌شک خلاء وجود استیو جابز تا سال‌ها درک خواهد شد و تا مدت‌ها، افراد بسیاری افسوس از دست رفتن وی را خواهند خورد. خیلی‌ها نگران آن هستند که اپل که به شدت تحت تاثیر تصمیمات آقای مدیرعامل بود، نتواند همانند گذشته خلاق و نوآور و موفق باشد و به نظر من، تمام رقبا و طرفدارانشان نیز در اندوهی ناشی از این عدم اطمینان به سر می‌برند. درگذشت جابز همانند خبر از میان رفتن سان مایکروسیستمز بود که بسیاری از ما را در دلهره‌ای آرام فرو برد و نگران از سرنوشت محصولات موفقی کرد که دنیا را متحول کردند.

اکنون ، تنها یک چیز باقی می‌ماند. یک خداحافظی ساده و خودمانی با او. همانند تفکر و مشخصات ظاهری که در تمام محافل رسمی و محصولات و خدمات  اپل، سعی در حفظش داشت. خداحافظ استیو عزیز. تو همواره در یادهای ما خواهی ماند و از تو، بخاطر تاثیر مثبت و شگرفی که در زندگی‌هامان داشتی متشکریم. و این آخرین محصول استیو جابز بود: iDeath.